Alfabe binasındaki odasında, koltuğunda geriye yaslanmış A harfi, kravatını gevşetti. Masanın üstünde kurşun kalem, tükenmez kalem ve dolma kalem, üç sadık şövalye gibi suskun bekliyordu. Karşısındaki panoda, gülen, dil çıkaran ve alaycı pozlar veren emojiler asılıydı. Her biri, tek bir sembolle bir kitabın, bir şiirin, bir cümlenin yerini almanın zaferini kutluyordu sanki. Panonun hemen yanında…